جعفرخان از فرنگ آمده

نسخه با کیفیت بهتر در لینک زیر آپلود شد، درصورت صلاحدید جایگزین کنید:
https://www.mediafire.com/file/rwi0n8a33wny2oj/Djafar.pdf/file

سلام وسپاس خیلی عالی بود..

داستان نمایش از این قرار است که جعفرخان فرزند یکی از اعیان تهران پس از هشت سال به ایران برگشته است، مادرش مصمم است زینب دختر عمویش را به عقد وی درآورد تا ببیند: ببیندد دور ورش هفت هشت تابچّه جیر و یر می کنند، بدوند جیغ بزنند، شلوغ کنند و آن وقت بمیرد، و«زینب» به درد این کار می خورد، زیرا هر چیزی را که زن برای راحتی شوهرش باید بداند، می داند "می تونه توی خونه کمک بکنه، سبزی پاک کنه، چیز میز وصله کنه، اطو بکشه، قرآن بخونه، وسمه بکشه، حلوا بپزه، فال بگیره، جادو بکنه...." اصلاً افراد این خانواده، همه از زن و مرد به طلسم و جادو و جنبل و صبر و جخد و نظر قربانی و قمر در عقرب اعتقاد دارند و حتی، چنان که از گفتگوهایشان پیداست، معتقدند که فرنگیها گوشت خروس و میمون می خورند و از پوست کشیشهاشان یک نوع عرق می گیرند.
جعفرخان با نیم تنه و شلوار آخرین مد پاریس ـ البته با فرستادن کارت ویزیت خود به خانه ی پدری قدم می گذارند. قلاده ی توله سگ خود کاروت(هویج) را در دست دارد. فارسی را به اشکال حرف می زند و نیمی از گفتارش آمیخته به کلمات فرانسوی است. این بچه ی سنگلج خودمان که چند سالی در اروپا گذرانده، حالا خود را «ما پاریسی ها» می نامد و ترقّی و تمّدن و به قول خود «پروگره» و «سیویلیزاسیون» را در فوکول و کراوات و پوشت می داند.
جعفرخان به خصوص با دائیش «آبشون توی از جوب نمی رود». این آقا دایی برخلاف حعفرخان اصلاً به هیچ اصلاحی عقیده ندارد.
آقا دایی دست چلاندن سرش نمی شود. از این که حعفرخان با کفش آمده تو اتاق و همه جا را نجس کرده ناراضی است، می ترسد اگر اخلاقش را عوض نکند فردا که زینب را به او دادند، آن دو نتوانند با هم زندگی کنند، پس حالا که به سلامتی آمده آمده مملکت خودشان باید تا دیر نشده درست و حسابی «آدمش بکنند» یعنی باید با دست غذا بخورد، بعد از مشروبات دهنش را کر بدهد، روی زمین بخوابد، همیشه کلاه سرش بگذارد، «زیرا در این مملکت اگه آدم کلاه سرش نگذاره، کلاه سرش میگذارند» باید عذر توله سگش را بخواهد، مثل آدم یک سرداری بپوشد، شلوارش را اطو نکند، دوش نگیرد، سبیلهایش را نزند، زمستان زیر کرسی بخوابد و...... «هیچ وقت هم عقیده ی شخصی نداشته باشد.
نمایشنامه خیلی خوب شروع می شود و پرداخت محکم و تقریباً بی عیبی دارد. توصیف شخصیتها دقیق و صحیح است و گفتگوها درست و به جا از آدم بیرون می آید.

این نمایشنامه یکی از نمایشنامه‌های بسیار زیبای فارسی و به معنی واقعی کلمه ایرانی است.
با تشکر از تو دوستی که این کتاب رو برای دانلو گذاشتی.

:-( هنوز لیست کتابهای ممنوعه خیلی ناقصه ولی همینم عالیه ممنون از تلاشتون دوستان

اول ببخشید صفحه کلید فارسی روی تبلت ندارم!و فارسی نویس وب کار نکرد!
این کتاب به راستی یکی از اغاز کنندکان تجدد و تجدید نظر فرهنکی است.
در جواب سرؤر کرامی \"باز باران \" باید عرض کنم که بله متاسفانه یا خوشبختانه وضعیت ما ایرانی ها در ان دوران همین بوده است. حضور دوش و حمام به سبک نوین از سالهای میانی ده ١٣٠٠ تا کنون اغاز شده است.

جالبه...
ممنون!

:-)
متسکرم دوست گرامی miran2009
کاش عمر بیشتری میکرد
روحش شاد

همین قدر می دونم که این کتاب جزء کتابهای ممنوعه بوده، باید جالب باشه.

این هم تفکر یک روشنفکر . پس من بعد هر کتابی که ممنوعه بود خواندنش واجب میشود .

کتاب خیلی جالبیه به همه پیشنهاد میکنم

حرفم رو میخوام تا حدی پس بگیرو و عذر خواهی میکنم.
کتاب بدی نیست ولی در مورد فرهنگ ما ایرانیها خیلی بد گفته.
که مثلا قدیمها دوش نمیگرفتند، رو تخت نمیخوبیدند و غیره ....
از متن کتاب: (ص 30)
مادر: اما کم کم آدم میشه. من به شما قول میدم تا زمستون زیر کرسی بخوابه، دوش هم نگیره و سبیلهاشم نزنه
ما اینطو ری بودیم؟؟؟؟ ما که اینهمه از زمانهای قدیم حموم داشتیم. به هر حال هنوز هم پیشنهاد میکنم که بخونید :)